Πότε επιτρέπεται να αφήσεις κάποιον να πεθάνει; Ποια είναι η σωστή απόφαση; Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ιταλούς σκηνοθέτες αποφασίζει να μεταφέρει στην οθόνη μια εξαιρετικά ευαίσθητη ιστορία, που ξεσήκωσε έντονες πολιτικές και συνταγματικές αντιπαραθέσεις στη γείτονα χώρα και δυναμίτισε τη συζήτηση γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μιλάμε για την υπόθεση της Ελουάνα Ενγκλάρο, μιας νεαρής κοπέλας, η οποία μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα έπεσε σε κώμα το 1992. Ο πατέρας της κοπέλας για περισσότερο από μια δεκαετία ζητούσε την ευθανασία της κόρης του, το δικαίωμα της σε έναν αξιοπρεπή θάνατο. Η τραγωδία της Ελουάνα, η οποία έφυγε από τη ζωή το 2009, μετατράπηκε σε ένα μείζον εθνικό ζήτημα με το δικαστικό σύστημα να βρίσκεται αντιμέτωπο με την πληθωρική παρουσία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και το Βατικανό να εναντιώνεται απέναντι σε μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Η νέα ταινία του Μάρκο Μπελόκιο, είναι μια εξαιρετικά ευαίσθητη ιστορία, χωρίς όμως μελοδραματισμούς και τα συνήθη κλισέ, αλλά με μια ενδοσκοπική και ρεαλιστική ματιά, σε ένα τόσο δύσκολο και με προεκτάσεις θέμα, όπως αυτό της ευθανασίας. Μία ταινία, που κατάφερε να ξεσηκώσει έντονες πολιτικές και συνταγματικές αντιπαραθέσεις στη γείτονα χώρα και αναζωπύρωσε παράλληλα τις συζητήσεις γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τον ρόλο της εκκλησίας…
Ο βιρτουόζος Ιταλός auteur Μάρκο Μπελόκιο («Η Κρυφή Ερωμένη», «Καλημέρα, Νύχτα») ενάντια σε θεούς και δαίμονες, οι οποίοι προσπάθησαν να σταματήσουν την ολοκλήρωση της ταινίας, κατάφερε να εκπληρώσει το προσωπικό του κινηματογραφικό όραμα. Να ολοκληρώσει με επιτυχία ένα δυνατό υπαρξιακό δράμα που ξεπερνά τα στενά όρια της βιογραφικής ταινίας και της απλής παράθεσης των τραγικών γεγονότων, αποτυπώνοντας το πολύχρωμο καμβά της σύγχρονης ιταλικής πραγματικότητας.
«Η Ωραία Κοιμωμένη», του Μάρκο Μπελόκιο βραβεύτηκε, για την «Ωραία Κοιμωμένη», με το τιμητικό βραβείο Brian, στο περσινό Φεστιβάλ της Βενετίας. Το Βραβείο Brian, το οποίο οφείλει το όνομά του στην ταινία των Monty Python, «Life of Brian», απονέμεται κάθε χρόνο σε μια ταινία η οποία αναδεικνύει και ενισχύει τις αξίες του ορθολογισμού, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, της προώθησης της ατομικότητας, της ελευθερίας συνείδησης, της έκφρασης και της έρευνας, της ισότητας των ευκαιριών σε δημόσια ιδρύματα για όλους τους πολίτες, καταργώντας τις διακρίσεις οι οποίες έχουν ως βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και/ή τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές προτιμήσεις.
Παράλληλα, ο νεαρός πρωταγωνιστής του, Φαμπρίτσιο Φάλκο κατάφερε να αποσπάσει το Βραβείο Καλύτερου Νεαρού Ηθοποιού «Marcello Mastroianni» στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Εκτός όμως από την παρουσία του Φαμπρίτσιο Φάλκο ως Pipino, αξίζει να σημειώσουμε την παρουσία δύο σπουδαίων βετεράνων ηθοποιών. Ο λόγος βέβαια για την Ιζαμπέλ Ιπέρ, μία από τις πιο σημαντικές ηθοποιούς της Γαλλίας, που έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 90 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές από το 1971 και μούσα του σπουδαίου Αυστριακού σκηνοθέτη, Μίκαελ Χάνεκε. Δίπλα της, συναντάμε τον Τόνι Σερβίλο, έναν από τους σημαντικότερους Ιταλούς ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, με ταινίες στο ενεργητικό του, όπως το «Il divo», αλλά και το «Gomorra».
Έχοντας την πολύκροτη υπόθεση της Ελουάνα στο φόντο, ο πολυβραβευμένος Ιταλός σκηνοθέτης αφηγείται μικρές ιστορίες απώλειας οι οποίες σχετίζονται άμεσα και έμμεσα με αυτήν. Η κάθε μία από αυτές τις ιστορίες είναι πολυεπίπεδη και ζωντανή και κάθε εμπλεκόμενος χαρακτήρας προβάλει μια έντονη και καθοριστική πάλη με τη συνείδηση και τις πεποιθήσεις του, καταλήγοντας πάντοτε στο πιο καίριο από όλα τα ερωτήματα: «Ποιος θέτει τελικά τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου;»
Έτος: 2012 | Xώρα: Ιταλία | Διάρκεια: 115 λεπτά | Σκηνοθεσία: Marco Bellocchio | Σενάριο: Marco Bellocchio | Παίζουν: Toni Servillo, Isabelle Huppert, Alba Rohrwacher
TheCinefreak 