The Angels’ Share – Ken Loach (2012) [Κριτική]

The Angels' Share (2012) 01
Όταν ο Ronnie, ένας νεαρός από τη Γλασκώβη, αγκαλιάζει για πρώτη φορά το νεογέννητο γιο του Luke, ορκίζεται να του εξασφαλίσει μια καλύτερη μοίρα από τη δική του. Τα πράγματα όμως είναι δύσκολα καθώς ο νεοφώτιστος πατέρας εκτός από καταδικασμένος σε 300 ώρες κοινωνικής εργασίας για διάφορες αξιόποινες πράξεις, είναι εγκλωβισμένος στον κλοιό της ανεργίας και του περιθωρίου. Για καλή του τύχη όμως ανακαλύπτει ότι διαθέτει μια χαρισματική όσφρηση που του επιτρέπει να διακρίνει την υφή και τα αρώματα του ουίσκι κι έτσι του δίνεται η ευκαιρία που ζητούσε για να αλλάξει τη ζωή του.

Η νέα ταινία του Κεν Λόουτς, «Το Μερίδιο των Αγγέλων», είναι μία ζεστή ιστορία, που μπορεί να μένει μακριά από το σύνηθες πολιτικοποιημένο ύφος ενός εκ των κορυφαίων Βρετανών σκηνοθετών, αλλά παραμένει σε υψηλά εικαστικά στάνταρ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η το φιλμ, είχε επίσημη συμμετοχή στο 65ο Φεστιβάλ Καννών του 2012.

«Το μερίδιο των αγγέλων» αναφέρεται στην ποσότητα του ουίσκι, το 2%, που εξατμίζεται ανεξήγητα κατά την παλαίωση. Με αυτόν τον μαγικό τίτλο και μια ξεκάθαρη διάθεση αισιοδοξίας ο Ken Loach διανθίζει τη φιλμογραφία του με μια διασκεδαστική κωμωδία που διαδραματίζεται στη Σκωτία, καταγράφοντας τις περιπέτειες μιας νεανικής παρέας που έχει μπλεξίματα με τον νόμο.

Διατηρώντας το ρεαλιστικό στοιχείο που τον διακρίνει, ο σκηνοθέτης συνεργάζεται και πάλι με τον σεναριογράφο Paul Laverty («Γλυκά Δεκάξι», «Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι»), σε μια αναπάντεχα για την φιλμογραφία του, διασκεδαστική ταινία που μιλάει για την ελπίδα, τη συμπαράσταση και κυρίως τις δεύτερες ευκαιρίες. Αυτές που πρέπει να δίνονται στους νέους, που παρά τις κακοτοπιές, έχουν πάνω από όλα το δικαίωμα να ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή.

Με αστείες σκηνές, συνωμοτικό χιούμορ, στέρεο σενάριο και την πίστη στο γεγονός ότι οι φύλακες άγγελοι υπάρχουν, ο Ken Loach αγκαλιάζει τους περιθωριακούς ήρωες μιας πνιγμένης στην ανεργία Γλασκόβης και εκτός από γουλιές πανάκριβου ουίσκι, τους κερνάει την πιο πολύτιμη γεύση από όλες, αυτήν της ελπίδας. Η πιο κωμική ταινία του Ken Loach, η οποία, μεταξύ άλλων, απέσπασε και το βραβείο Επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών το 2012.

Ας δούμε όμως, τι λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, Ken Loach, για τη νέα του δημιουργία:
«Ο αριθμός των νέων ανθρώπων που είναι άνεργοι στη Βρετανία έφτασε τους ένα εκατομμύριο για πρώτη φορά. Θελήσαμε να πούμε μια ιστορία για αυτή τη γενιά, που σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίζει ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Είναι βέβαιοι ότι δεν θα βρουν δουλειά, μόνιμη και σίγουρη. Τι επίδραση έχει αυτό στους ανθρώπους; Γιατί κωμωδία; Για την αντίφαση. Θέλω να ακολουθώ απρόσμενες διαδρομές. Έχουμε κάνει ταινία σαν το «Γλυκά Δεκάξι» που ήταν για νεότερα παιδιά σε μια εξίσου δύσκολη κατάσταση, αλλά κατέληγε σε τραγωδία. Οι ίδιο χαρακτήρες θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις που θα είναι κάποιες φορές αστείες, κάποιες όχι. Οπότε σκεφτήκαμε να διαλέξουμε μια αστεία στιγμή.»

Τέλος, να σημειώσουμε, ότι στην ταινία ένας από τους καταλυτικούς ρόλους είναι αυτός του επαγγελματία γευσιγνώστη, τον οποίο υποδύεται ένας αληθινός γευσιγνώστης ουίσκι. Ο Charlie Maclean αισθάνθηκε ευγνώμων που ο Loach δεν δουλεύει με αυστηρό σενάριο κι έτσι μπόρεσε να ανταποκριθεί επάξια στο ντεμπούτο του ως ηθοποιός. Στην ταινία πρωταγωνιστεί κι ένα βαρέλι πολύτιμο ουίσκι που στα μάτια πολλών είναι κάτι σαν το Άγιο Δισκοπότηρο. Πρόκειται για το θρυλικό Malt Mill που παρασκευαζόταν σε ένα ποτοποιείο μεταξύ 1908 και 1962 στο νησί Άιλα της Σκωτίας. Φήμες λένε ότι κάπου υπάρχουν κρυμμένα τρία μπουκάλια Malt Mill…

Έτος: 2012 | Xώρα: Μ. Βρετανία | Διάρκεια: 101 λεπτά | Σκηνοθεσία: Ken Loach | Σενάριο: Paul Laverty | Παίζουν: Paul Brannigan, John Henshaw, Gary Maitland

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s